25/04/2009


hoje acordei com um cravo na mão

16/04/2009

AsoR + AíL


Claro que mereces unha explicación, nunca dixen o contrario. Pero se é difícil recoñecer a propia rareza, describila convértese en toda unha fazaña. A ver...
...

Imaxina unha armadura grosa, moi grosa, imposible de atravesar.
Agora supón que introducimos no seu interior dúas almas radicalmente opostas, Asor e Aíl. Asor non coñece o medo e non sabe o que é pensar, polo que intenta facer voiar á armadura, empurrala cara o infinito...
Aíl sempre llo intenta impedir, pero Asor e máis forte. Entón, o único que pode facer Aíl é arrepentirse, martirizarse, retorcerse dentro dunha armadura que se volve asfixiante e da que non pode saír... Vai a por Asor...e, debaixo da cota, comeza a sanguenta loita...

O interior da armadura sempre está en guerra porque Aíl e Asor nunca chegan a un acordo.
E, a pesar diso, teñen a obriga de dirixir o corpo dunha soa persoa...
...

Si, xa, supoño que quedaches como estabas, pero creo que non o sei describir mellor...