11/02/2009

W. Y. S.



...e outra vez no interior do labirinto, cun medo que estreita as paredes e inunda de veleno os cristais do chan.
Intento entender por qué vou contra min, pero só consigo alimentar a paranoia; bifurcar o camiño de volta...

4 comentários:

Xoán S. Pazos disse...

Por sorte ou por desgracia, inda que bifurques o camiño de volta no teu mapa vital, non esiste a volta atrás.
Fermosas verbas, coma sempre.

Un saudoo!!!

juvman disse...

A vantagem, querida colega, que tem o labirinto é que, a diferença do cárcere, sempre haverá pelo menos uma saída, por mais difícil que seja atopar-a e, no pior dos casos, se fai falha sempre podemos jogar a Teseo e Ariadna pra que atopes a saída. Só tes que pedir-o, que já sabes pra o que estamos :)
Faz falta por Compos, Ro. Espero que esteas muito bem. Beijinhos e uma aperta grande.

Lux Lagóstena disse...

Si se estrechan las paredes, sal volando. Y si tus alas de repente han desaparecido, sólo grita y seré yo la que vuele para ir a buscarte hasta donde sea.

Anônimo disse...

Espero que atopes a saída, e se non, pregunta pola Fraga dos Mouros...jeje. Unha aperta